Uzun Romanlar Okumak Üzerine
Okuduğum kitapla aramdaki ilişki, kitabın birkaç sayfasından sonra belirleniyor. İlk birkaç sayfa, beni kendisine bağlıyor ve kitabı seveceğimi düşünüyorsam kitaba bağlanıyorum. Eğer kararsızsam, ilk birkaç sayfa beni çekememişse kitaba daha bir temkinli yaklaşıyorum. Kimi zaman bu ilk izlenim değişiyor. Severek başladığım bir kitabı bitirmek için yoğun çaba sarf ederken sevemeyeceğimi düşündüğüm bir kitap sonradan açılıp güzelleşiyor, "bitmesin" dedirtiyor. Kimi zamansa ilk kafa karışıklığı kitabın sonuna kadar devam ediyor ve kitabı sevip sevmediğime karar veremezken kitabı bitiriyorum. Yakın zamanda bitirdiğim Mithat Cemal Kuntay'ın Üç İstanbul'uyla da benzer bir ilişki kurduk. Bu yazının konusu, bu roman değil. Oradan yola çıkarak başka bir şeyi konuşmak istiyorum. Uzun romanlar üzerine konuşmak istiyorum. Birkaç senedir uzun romanlardan kaçtığımı, özellikle bir yazara ilk defa şans vereceksem görece yazarın kısa kitaplarını tercih ettiğimi fark ettim. Bildiğim,